مرکز خبرنگاری تحقیقی پیک
کابل – ۲۰ جوزای ۱۳۹۹خ.
گزارش­گر: شاه محمود اندیشور

آمنه‌­ی هشت‌ماهه پیش­‌از آن‌­که با ­دنیای نَو و خانواده‌اش آشنا شود، به‌خاطر تداوی برادر بیمارش به‌­بهای ۵۰ هزار افغانی فروخته شد.

پدر و مادرش با دیده‌ی نم‌ناک، از روزهای سختی یاد می‌کنند که به‌خاطر تداوی کودک بیمارشان، آمنه‌ی هشت‌ماهه را به‌فروش رساندند، تا پول آن‌را مصرف تداوی برادر دوساله‌اش (شاه‌مقصود) کنند؛ بی‌خبر از آن‌که هم پول رفت و هم آمنه را ازدست دادند و هم کودک بیمارشان تااکنون شفایاب نشده‌است.قندآغای ۳۲ ساله پدر آمنه که چهارسال پیش با خانواده­‌اش به‌دلیل ناامنی و ناداری از ولسوالی پل­‌حصار به ولسوالی بنوی اندرآب ولایت بغلان بی‌جا شده­، می‌گوید که باگذشت این مدت، هرسه کودک باقی‌مانده‌اش مبتلا به یک‌نوع بیماری جلدی شده و توان تداوی هیچ‌یک از فرزندانش را ندارد.

قندآغا که با کار روزمزدی ۳۰۰ تا ۴۰۰ افغانی نفقه‌ی روزگار و خانواده بردوش دارد، دلیل فروش کوچک‌ترین فرزندش را با اشک و بُغض، چنین قصه می‌کند:

«داکتربه‌داکتر، شفاخانه‌به‌شفاخانه گشتم، قرض‌دار شدم، مال خانه‌هم نداشتم، مجبور شدم توته جگر خوده فروختم …».

او درحالی‌که تااکنون بیش‌از سه‌صد هزار افغانی را دراین راه مصرف کرده و تاهنوزهم، از زیربار قرض رهایی نیافته و چیزی در بساط هم ندارد، از نهادهای خیریه و دولتمردان کشور می‌خواهد که به‌دادش برسند و کم‌ازکم در مداوای فرزندانش یاری و هم‌دردی کنند.

زرغونه مادر این کودکان بیمار نیز، داغ ازدست دادنِ آمنه را با اشک و ناله بازگو می‌کند و می‌گوید که نه در بغلان و نه در کابل، تداوی فرزندانش را نتوانسته‌اند و ازاین پس‌هم، به‌دلیل قرنتین و بی‌کاری شوهرش، توان مصرف تداوی و حتا آب‌ونان شبانه‌روزی را ندارند. این خانواده هرچند از هم‌کاری نمایندگان مردم بغلان (محمد نسیم مدبر و محمد عظیم محسنی) در پارلمان کشورنیز، قدردانی می‌کند که کودک بیمار شان‌را برای سه هفته در شفاخانه‌ی میوند کابل بستر و مداوا کردند؛ اما این‌هم نتیجه‌ای درپَی نداشت.

قندآغا با نشان دادنِ سراپا بدنِ فرزندانش، دلیل شیوع و سرایت این بیماری جلدی را هم نمی‌داند و می‌گوید که پزشکان شفاخانه‌ی میوند هم تداوی کرده نتوانستند.

اما دکتور محمد مصطفا صاحب‌زاده متخصص بیماری­‌های جلدی و زهری شفاخانه‌ی میوند، با تایید این­‌که آمنه به‌مدت سه هفته نزدشان بستری بوده، می­‌گوید که این بیماری از یک شخص به‌­شخص دیگر سرایت نمی­‌کند.

او می­‌افزاید که این بیماری جلدی، از نوعی ارثی و نژادی است و می­‌تواند کسبی‌هم باشد؛ اما به­‌خاطری که پدر بیمار توان­‌مندی افتصادی نداشت، معاینه­‌های پیش‌ر­فته انجام نشد و کودک بیمار، با مهار شدنِ بیماری از این‌جا مرخص شد.

به­‌گفته­ی آقای صاحب‌زاده، این خانواده درحال‌حاضر تنها می‌توانند با چرب نگهداشتن جلد کودک بیمارشان، از پیش‌رفت بیماری جلوگیری کنند.

هرچند محمد نسیم مدبر نماینده‌ی مردم بغلان در پارلمان کشور که پیش ازاین‌هم در مداوای فرزند بیمار قندآغا همکاری کرده، متعهد شده که در هماهنگی با وزارت صحت‌عامه‌ی کشور، زمینه‌ی بستر و تداوی کودکان این خانواده را فراهم خواهد کرد؛ زیرا به‌گفته وی، تنها راه تداوی اساسی این کودکان، بستر دوامدار تا زمان شفایابی‌است.

اما این‌که چه‌زمانی این تعهد عملی خواهد شد؟ گذشت زمان با دوربین خبرنگار پَیک، روزی دوباره خواهد گفت.